Jak zaczynać sezon to z grubej rury ;) W tamtym roku nie zdążyłem zrobić trasy Kalisz - Gdańsk, więc gdy teraz zrobiło się ciepło, to tylko sprawdziłem wiatr i pojechałem w środę nocnym pociągiem do Sopotu. Na miejscu byłem o 7:17. W czwartek wiał silny wiatr o prędkości 30 km/h. Na szczęście wiało z zachodu, a ja jechałem cały dzień na południe, więc dało się przeżyć. Dzień zacząłem od śniadania na molo w Sopocie, potem przejechałem do Gdańska, w którym nie byłem już 2 lata. Następnie pomyliłem drogę przy wyjeździe i musiałem się cofać na drogę krajową. Pruszcz Gdański omijałem, gdyż już wcześniej było mi dane przejeżdżać przez to miasto stopem. Mój kolejny przystanek to Tczew. Miasto nie zachwyciło mnie swoim urokiem, ale przejechałem się słynnym mostem na drugą stronę Wisły. Kolejny odcinek do Malborka prowadził na wschód, więc średnia na tym odcinku oscylowała w granicach 35 km/h, jako że miałem z wiatrem. Malbork szczerze mówiąc trochę mnie rozczarował. Zawsze słyszałem głosy, że to tak wielki zamek, że potrzeba caaałego dnia żeby wszystko zwiedzić. Zamek oczywiście jest ogromny i bardzo ładny, ale spodziewałem się naprawdę kolosa. W Malborku oprócz zamku nie ma kompletnie niczego ciekawego, także ruszyłem dalej na południe w kierunku Sztumu. Tam się trochę naszukałem zabytków. Okazało się że mają tylko skromny zameczek obok centrum, a właściwie jego ruiny. Ze Sztumu do Grudziądza jechało mi się ciężko, bo wiatr lekko się obrócił, ale zanim dotarłem do Grudziądza, to czekało mnie jeszcze zwiedzanie Kwidzyna. Miasto jak miasto, nic ciekawego, ale katedra z częścią zamku zrobiła na mnie duże wrażenie. Piękna budowla. Ostatnia prosta do Grudziądza nie była łatwa, ale dotarłem tam przed 20. Miasto słynące z tego, że jest najmniejszym w kraju posiadającym tramwaje, miało akurat przebudowywaną linię. W ogóle to Grudziądz jest strasznie podłużnym miastem, dlatego będąc na miejscu zrozumiałem skąd w takim mieście akurat tramwaje. Objechałem szybko centrum i piękne bulwary z jeszcze ładniejszymi murami obronnymi, po czym znalazłem nocleg w bursie. Schronisko młodzieżowe było praktycznie puste. Oprócz mnie byli tylko jacyś zapaśnicy z Armenii i kolarze szosowi oraz kilka osób z pobliskiej uczelni. Wieczorem poszedłem jeszcze do McDonalda na kolację i tak zakończyłem długi, ale bardzo fajny, rowerowy dzień. Przez cały czas świeciło słońce i pojawiła się pierwsza opalenizna. Jak widać można bez większego treningu machnąć 170 km bez większych konsekwencji :)